بسیار مهم است که آنچه را در بدنتان اتفاق می افتد، پیگیری کنید! 

تشخیص بیماری HTLV-1 با توجه به برخی علائمی که ممکن است ایجاد کند; از جمله درد مزمن کمر و اندام تحتانی، اختلال در راه رفتن،اختلال مثانه و روده، خواب رفتگی پاها و غیره و همچنین تست های سرولوژیک مثبت برای ویروس و آزمایش پی سی آر (PCR) مشخص می شود.

خوشبختانه 95 تا 97 درصد افرادی که ناقل HTLV-1 هستند به بیماری های ناشی از ویروس مبتلا نمی شوند و تا آخر عمر ناقل سالم باقی می مانند و تنها حدود 3 تا 5 درصد به بیماری های ناشی از ویروس مبتلا می گردند.

متداول ترین روش برای غربالگری عفونت، شناسایی آنتی بادی های اختصاصی در سرم یا پلاسما است.

روش های شناسایی آنتی بادی های ضد ویروسی:

پاسخ آنتی بادی اختصاصی به شاخص های آنتی ژنیک پروتئین های HTLV-1، به روش های متعددی سنجش می گردد. در بین آزمون ها، روش آنزیم ایمنواسی(EIA)، روش آگلوتیناسیون ذره ای (PA)، و روش ایمنوفلورسانس (IFA)، به عنوان روش های غربالگری مورد استفاده قرار می گیرند و وسترن بلات (WB)، ایمنوفلورسانس و روش رادیوایمنوپرسی پتاسیون (RIPA) تست های تاییدی برای حضور HTLV در بدن می باشند.

سنجش ایمنی با آنزیم (EIA):

آنزیم ایمنواسی آزمایشی ساده و حساس می باشد که به طور معمول در این روش عصاره خالص سلول های آلوده به HTLV-1 نقش آنتی ژن را در آزمایش دارند تا بتوان حضور آنتی بادی های اختصاصی علیه ویروس HTLV-1 را در بدن مورد سنجش قرار داد. اما همه ی نمونه هایی که مثبت می شوند باید با روش های دیگر مانند وسترن بلات، ایمنوفلورسانس و رادیوایمنوپرسی پتاسیون تایید گردند.

روش آگلوتیناسیون ذره ای (PA):

این روش از ذرات کد شده لیز ویروسی استفاده می نماید و جذب فیزیکی اجزای ناخواسته سرم را به حداقل ممکن می رساند. روش های آگلوتیناسیون بسیار حساس می باشند و به سادگی قابل انجام بوده  و با مشاهده نتایج قابل تفسیر می باشد.

روش ایمنوفلورسانس:

 در این روش آنتی بادی های ضد ویروسی از طریق انکوباسیون سرم با سلول های آلوده به ویروس که در سطح اسلاید شیشه ای فیکس گردیده اند شناسایی می شوند. اگرچه ایمنوفلورسانس تست سرولوژیکی مفیدی برای شناسایی  و یا تایید حضور آنتی بادی های ضد HTLV-1 می باشد ولی  نتایج مثبت کاذب آن بالا است.

وسترن بلات:

همه نمونه های مثبت با الیزا نیاز به تست تاییدی دارند تا حضور آنتی بادی های اختصاصی HTLV را تایید نمایند. روش وسترن بلات روش انتخابی برای تایید عفونت ویروسی می باشد.

سخنی با افراد مبتلا به HTLV-1:

5. HTLV-1 ویروس ایدز نیست و موجب ایدز نمی گردد. ویروس دیگری با نام HIV  یا ویروس کمبود ایمنی انسانی  موجب ایدز می شود.

5. با پزشک خود مشورت کنید. پزشک مشاوره دهنده باید به روشنی برای بیمار توضیح دهد که خطر ابتلا به بیماری های وابسته به HTLV-1 در افراد آلوده به ویروس 1 تا 4 درصد در طول زندگی می باشد.

5. خون منفی، اعضای بدن یا بافت های دیگر را اهدا نکنید.

5. سرسوزن یا سرنگ ها را با دیگران به طور مشترک استفاده نکنید.

5. وسایل محافظتی را در تماس های جنسی در نظر داشته تا از انتقال جنسی ویروس ممانعت به عمل آید.

5. خانم ها از شیر دادن به نوزادان خودداری نمایند.

چگونه با اچ تی ال وی زندگی کنیم؟

تنها با رعایت برخی از اقدامات احتیاطی، فرد حتی پس از ابتلا به HTLV-1 می تواند زندگی طولانی و سالمی داشته باشد.

مراقبت های پزشکی را در مراحل اولیه شروع کنید!

سبک زندگی سالم را حفظ کنید!

شما باید یک سبک زندگی سالم با دوز مناسب از ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن خود را حفظ کنید. گنجاندن مقدار زیادی سبزیجات و میوه ها و موادغذایی حاوی فیبر می تواند به شما در حفظ یک رژیم غذایی متعادل کمک کند. همچنین به طور منظم ورزش کنید . تمرین یوگا می تواند به شما کمک کند تعادل مناسبی را در بدن و ذهن خود ایجاد کنید. مهمترین چیز این است که تحت هیچ شرایطی تسلیم نشوید.

درمورد بیماری خود به راحتی صحبت کنید!

اگرچه HTLV-1 هنوز در بسیاری از جوامع به عنوان یک بیماری ناشناخته است، اما مهم است که در مورد وضعیت خود با شریک زندگی خود صحبت کنید تا بتوانید اقدامات احتیاطی را برای داشتن خانواده ای سالم انجام دهید. این امکان وجود دارد که همسر یا خانواده شما با اطلاع از این موضوع ناراحت شوند، اما برقراری ارتباط صحیح به مقابله با شیوع این ویروس و حفظ یک سبک زندگی سالم برای کل خانواده کمک می کند.

مطمئن شوید که دیگران به این عفونت مبتلا نمی شوند!

پس از ابتلای شما به ویروس اچ تی ال وی، مهم است که همه چیز را در مورد شیوع عفونت HTLV-1 بدانید تا مطمئن شوید که اطرافیان شما به آن مبتلا نمی‌شوند. HTLV-1 می تواند به راحتی از طریق مایعات بدن مانند مایع منی (سرم)، خون، مایعات واژن، مایعات رکتوم و شیر مادر گسترش یابد. بنابراین، باید از شریک جنسی خود بخواهید که آزمایش HTLV-1 را انجام دهد و همچنین تمام اقدامات احتیاطی را برای اطمینان از عدم انتقال آن انجام دهد. استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی راه درستی است.