لنفوسیت سلول T بزرگسالان (ATL):

این بیماری پیشرفته در سلول های T  بزرگسالان در نتیجه آلودگی به عفونت HTLV-1 ایجاد می شود، بنابراین لنفوسیت سلول T بزرگسالان (ATL) بیشتر در مناطقی که HTLV-1 اندمیک است اتفاق می افتد. این مناطق شامل جنوب ژاپن، مناطق حاره ای افریقا، برزیل  و شمال شرق ایران می باشد. درحال حاضربرآورد می شود که بین 15 تا 20 میلیون نفر در دنیا آلوده به ویروس HTLV-1 هستند که نزدیک به 1 تا 5 درصد این افراد پس از یک دوره نهفتگی طولانی، بین 10 تا 40 سال، مبتلا به ATL می شوند. ATL اکثرا در سنین بین 70-40 سالگی ایجاد می شود.

تظاهرات بالینی

یافته های بالینی که اغلب در بیماران مبتلا به ATL مشاهده می گردد شامل: لنفودنوپاتی (60 درصد)، هپاتومگالی (26 درصد)، اسپلنومگالی( 22 درصد)، ضایعات پوستی (39 درصد) و هایپر کلسمی( 32 درصد) می باشد.

سایرعلائمی که ممکن است در مبتلایان به ATL وجود داشته باشد، شامل درد شکم، اسهال، افزایش مایع جنب، آسیت و سرفه می باشد.

تشخیص ATL:

ازآنجایی که تمامی بیماران ATL آنتی بادی علیه  HTLV-1 دارند، یکی از تست های غربالگری برای افرادی که با نشانه های بالینی ATL مراجعه می کنند، درخواست آزمون ELISA می باشد. از آزمون وسترن بلات نیز برای تایید تشخیص استفاده می شود.

درمواردی که آزمون های سرولوژی منفی است ولی شک بالینی قوی به ATL وجود دارد، از PCR به منظور یافتن ژنوم ویروس در سلول های توموری استفاده می شود.

درمان ATL:

درمان اشکال مهاجم بیماری در بیشتر موارد ناموفق است. افزایش مقدار LDH سرم، افزایش تعداد لکوسیت ها، عدم تحمل بیمار، معیارهای مهم همراه با پیش آگهی ضعیف و عدم پاسخ به شیمی درمانی است.

شیمی درمانی معمولی، شیمی درمانی با دوز بالا و پیوند مغز استخوان، آنتی بادی مونوکلونال، درمان های ضدویروسی (زیدوودین، اینتفرون آلفا)، تری اکسید آرسنیک، ترکیبات رتینوئید و مهارکننده های آنژیوژنز از جمله روش های درمانی توصیه شده می باشد.